سکانس مذاکرات ایران و آمریکا 5 سال پیش ساخته شده !

 

 

بایرامیز مبارک اولسون !

تعطیلات نوروزی یک فرصت طلایی برای سفر کردن و یادآوری موهبت های الهی است آنچنان که تنها تماشای زیبایی هنرنمایی خالق یکتا روح خسته ات را جان تازه می بخشد . ویدیویی که خدمت شما نازنینان تقدیم می گردد از کنار آبشار زیبای جواهرده یکی از روستاهای رامسر است . 

برای داشتن فضایی مناسب و خلوت از باریکه رودی که پایین آبشار ایجاد شده بود و از روی سنگ های ریز و درشت به آنسوی آبشار رفتیم دلخوش از آنکه دیگران نمی آیند ، غافل از اینکه وقتی دیگران بویژه خانم های عزیز مشاهده کردند که یک خانم با چادر از دامنه ی آبشار پایین آمده و خود را از روی سنگ ها به آنسو رسانده ، با سرعت هرچه بیشتر به آنسوی آبشار آمدند ! در حال ضبط پلاتو بودیم که مسافران عزیز نزدیک آمدند و با وجود سرو صدای دوستان و هام فضا نمی شد پلاتو گفت . دوستان آنچنان صمیمی و دوست داشتنی مشغول تشویق خانم مجری بودند که به جای تقاضای سکوت از آنها خواستیم در ضبط پلاتو مشارکت کنند . 

مسافران نازنینی که از تبریز به جواهرده آمده بودند . 

ضمن تبریک سال نو به همه ی  آذری های عزیز و  تشکر از خانواده های حسین پور وصیفی  شما را به دیدن این ویدیو  کوتاه  و عکس های یادگاری دعوت می کنم .

 

برای آپلود در صفحه ناگزیر از کیفیت صدا و تصویر کاسته شده تا حجم ویدیو کم شود . 

 

                                                      عکس های شلوغ و پرجمعیت را بسیار دوست دارم بویژه در میان مردمی که خود را از جنس آنها می دانم  .

 

 

عاشقانه های یک طلبه و همسرش

دعا می کنیم این محبت دوطرفه با چاشنی سادگی، درک متقابل و گذشت طبق آیه ی شریفه ی نِسَائِکُمْ هُنَّ لِبَاسٌ لَکُمْ وَأَنْتُمْ لِبَاسٌ لَهُنَّ؛ زنانتان براى شما لباسى هستند و شما براى آنان لباسى هستید -که نواقص هم را پوشش می دهند- در فضای حقیقی جامعه هم بیش از پیش رواج پیدا کند و آمار وحشتناک هر ٢٢۵ ثانیه یک طلاق در ایران به شدت کاهش یافته و شاهد زندگی پایدار خانواده ها باشیم. 

از سادگی و بکر بودن این تصویر و مفاهیم عمیق و چند لایه ی آن بسیار لذت بردم . 

این عکس حاصل تیزبینی و انتخاب دقیق مسعود زارعیان است .

سیزدهی که نحس نبود !

...

دروغ سیزده زود هنگام بی بی سی!

گاف رسانه ای در باره سردار همچنان سوژه است!
عکس تقلبی بی بی سی عکس تقلبی بی بی سی العالم - گاف عجیب رسانه های غربی و عربی در باره سردار قاسم سلیمانی فرمانده سپاه قدس ، بازتاب گسترده ای در باره شبکه های اجتماعی و پایگاههای اینترنتی داشته و اظهار نظر درباره آن همچنان ادامه دارد.
به گزارش پایگاه خبری شبکه العالم، برخی رسانه ای رسانه های غربی و عربی با منشاء خبری از بی بی سی عربی هفته گذشته ادعا کردند که سردار سلیمانی به یمن رفته و عکسی از او نیز در یمن منتشر کردند. عکس منتشر شده که تشخیص فتوشاپی بودن آن به سادگی امکان پذیر بود ، توسط صفحه توئیتر بی بی سی به عنوان مدرک حضور سردار در یمن ارائه شد، اما پس از ساعاتی با اعتراض کاربران و مچ گیری ازاین گاف ، بی بی سی ناچار به حذف آن شد.
 این موضوع بخصوص از آن جهت رسوایی بی بی سی را تشدید کرد که سردار سلیمانی در آن زمان، در مراسم عزاداری شهادت حضرت فاطمه زهرا (س) که در حضور رهبر انقلاب برگزار می شد، حضور داشت. اینگونه اقدام ها ، بخشی از جریان سازی رسانه ای علیه ایران و ادعای دخالت ایران دریمن به شمار می آید که توسط رسانه های غربی و حامی عربستان سعودی دنبال می شود.
سایت خبری عرب زبان مساء پرس هم در باره تلاش تخریبی رسانه ها نوشت: رسانه های غربی و عربی حامی عربستان سعودی وآمریکا در حمله به یمن روز جمعه با طرح ادعای حضور سردار سلیمانی فرمانده سپاه قدس در یمن گاف رسانه ای جدیدی رقم زدند. مساء پرس افزود : بی بی سی ، شبکه العربیه عربستان ، الجزیره قطر و دهها پایگاه خبری و روزنامه های عربی ادعا کردند که سردار سلیمانی فرمانده سپاه قدس به یمن رفته است

بی تو بسر نمی شود

یک مرد خاص 

یا 

یک زن عام 

تفاوتی نمی کند 

 نزدیک ترین حقیقت تلخ 

جانت را می کاهد 

اگر بنا باشد درازای دنیای ناپایدار را بدون عزیزترین ها بسر کنی...

نمی‌شود ما سینما را بدهیم دست کسانی که این مردم و این انقلاب را قبول ندارند

این نمی‌شود که ما سینما را بدهیم دست کسانی که با انقلاب آشتی نیستند. یعنی ایمان عمومی مردم که برایش حاضرند جانشان را فدا کنند و انقلابی که بر اساس مترقی ترین هدف‌ها در دنیای امروز شکل گرفته، اختیار بخش عظیم و برجسته‌ای از تغذیه فرهنگی مردمش را به دست کسانی بدهند که این ایده‌آل‌ها را قبول ندارند. این مردم و این انقلاب را قبول ندارند. دولت بایستی در این زمینه حضور داشته باشد. البته این بدین معنی نیست که همه سرمایه‌گذاری‌های سینما را باید دولت کند.

این مطلب که به عنوان دیباچه در شصمتین شماره مجله راه(ویژه جشنواره مردمی فیلم عمار) آورده شده است بخش‌هایی از گفت‌وگویی با آیت ­الله خامنه ­ای در سال ۱۳۶۴ پیرامون مسایل هنر سینما در ایرانِ آن زمان است. 

احترام به سینمای مطلوب برای رسیدن به ایده‌آل‌های نظام جمهوری اسلامی، برای همه شعبه‌های فرهنگ به خصوص سینما در حد کارایی آنها به عنوان یک وسیله برتر ارزش فراوان قائلیم؛ البته برای آن سینمایی که مقصود مورد تصدیق و تایید اسلام و انقلاب را حاصل می‌کند احترام قائلیم؛ و برای آن سینمایی که در جهت ضد این مقصود حرکت می‌کند هیچ ارزشی قائل نیستیم. و در مورد فیلم‌های به اصطلاح خنثی باید گفت چون کمتر می‌شود فرض کرد که یک فیلم هیچ پیامی نداشته باشد -ولو به صورت غیرمستقیم- آن هم حکمش همان است که عرض شد. بنابراین سینما اگر سینمای مطلوب باشد، خیلی برایش ارزش قائلیم. محتواهای جذاب جاذبه در فیلم یک عنصر اصلی است؛ اگر فرض کنیم فیلمی برترین پیام ها را داشته باشد، اما جاذبه لازم را نداشته باشد، گویی هیچ کار انجام نشده است.

 منتهی یک اشتباه در ذهن عده‌ای وجود دارد که خوب است این اشتباه را برطرف کنیم. بعضی خیال می‌کنند اگر قرار شد پیام – در اینجا مقصود ما و آنچه به‌نظر ما محترم و ارزشمند است، پیام انقلاب اسلامی است – در یک فیلم باشد، این فیلم باید به همان اندازه پیه بی‌جاذبگی را به تنش بمالد! خیال کرده‌اند که جاذبه داشتن یک فیلم و پیام داشتن آن منافات دارد. یعنی اگر اسلامی و انقلابی نبود، حتما با جاذبه است! این معادله درستی نیست. گاهی خود پیام جاذبه می‌بخشد؛ یعنی محتوا، تکنیک را تحت تاثیر قرار می دهد؛ یک محتوای خیلی خوب، ضعف تکنیک فیلم را هم گاهی اوقات می پوشاند و بیننده حرفی را که دوست می دارد و چیزی را که برایش دلنشین است می‌گیرد و آنقدر برایش جالب و جاذب است که حتی ضعف تکنیک را هم متوجه نیست. بنابراین، آنچه در فیلم و سینما برای ما اصل، پیام است. یعنی شما به عنوان یک فرد انقلابی اصلا چرا برای سینما کار می‌کنید؟ اگر چنانچه قرار باشد این سینما محتوای انقلابی یا محتوای اسلامی نداشته باشد، باز هم برای سینما کار خواهید کرد؟ روشن است که نه. پس کسی که با انقلاب همساز و همدل است، سینما را برای محتوایی می خواهد که از این انقلاب الهام گرفته است. در این شکی نیست. منتهی می‌دانیم اگر این سینما بخواهد این پیام را هم برساند، لازم است که یک جاذبه‌ای داشته باشد. اگر چنانچه بهترین مضامین در یک شعر بد ریخته شود، اثر مطلوب را نخواهد داشت؛ اما مضمون در درجه اول است.

منتهی مضمون خوب، بدون تکنیک خوب شعری، فایده ای ندارد. فیلم خوب و فیلم بد اگر ما «باید»های فیلم را بدانیم، «نباید»ها برای ما روشن می‌شود. و در مورد «نباید»ها می‌توانم همین اندازه بگویم هر چیزی که ضدارزش‌های سینمای فارسی گذشته را احیا کند یا تشدید کند، یکی از نبایدهاست. هر فیلمی که به معارضه با ارزش‌های اسلامی برخیزد، یک فیلم بد به حساب می‌آید. پس معارضه با ارزش‌های اسلامی، فطرت سالم انسانی و ارزش‌هایی که برای مردم و تکامل آنها مفید و لازم است، از منفی ترین خصوصیات یک سینماست و چنین سینمایی را ما قبول نداریم. از اینها که بگذرد ما به هر فیلمی یک نمره موافق می‌دهیم؛ منتهی نگاه می کنیم که در چه مرحله‌ای قرار دارد، نمره را با آن حساب می کنیم. برای آینده بهتر مهمتر از همه مسایل، میدان دادن به عناصر جوان و جدید و انقلابی و کسانی که فکر می کنند انقلاب، قدرت این را پیدا کرده است که حتی سینما را هم متحول کند. این‌ها میدان پیدا کنند و بیایند تا ما آینده بهتری داشته باشیم.

نقش دولت دولت باید در مسایل مربوط به سینما حضور فعال داشته باشد. این به معنای چند چیز است؛ اول به معنای تشویق حقیقی هنرمند انقلابی است؛ کمک کند و امکانات در اختیارش بگذارد. برای آموزش او از هر امکان مفیدی استفاده کند. برای رشدش صحنه را از عناصری که مانع رشد او می شوند خالی کند. همچنین در مقابل آن کسانی که از فیلم و سینما ابزاری علیه جمهوری اسلامی می‌توانند بسازند، هوشمندانه برخورد کند و مانع شود و نگذارد. این نمی‌شود که ما سینما را بدهیم دست کسانی که با انقلاب آشتی نیستند. یعنی ایمان عمومی مردم که برایش حاضرند جانشان را فدا کنند و انقلابی که بر اساس مترقی ترین هدف‌ها در دنیای امروز شکل گرفته، اختیار بخش عظیم و برجسته‌ای از تغذیه فرهنگی مردمش را به دست کسانی بدهند که این ایده‌آل‌ها را قبول ندارند. این مردم و این انقلاب را قبول ندارند. دولت بایستی در این زمینه حضور داشته باشد. البته این بدین معنی نیست که همه سرمایه‌گذاری‌های سینما را باید دولت کند. فیلم ایرانی یا فیلم خارجی ما با فیلم خارجی خوب مخالفتی نداریم؛ هرچه فیلم خارجی خوب هست بیاورید؛ اشکالی ندارد. اما فیلم خارجی خوب چقدر هست؟ «خوب» با معیارهای معیارهای انقلاب چقدر دارید؟ آن فیلمی که توی آن بدآموزی نباشد و از نظر محتوا و ارزش‌های اسلامی فیلمی باشد که قابل قبول باشد، چقدر در اختیار شماست؟ هر چقدر دارید بیاورید و مطرح کنید و نشان بدهید!

 اما بدانید که اگر همه فیلم‌های خوب آنچنانی را بیاورید باز شما خلائی خواهید داشت که باید آن خلاء را با فیلم ایرانی پر کنید. در مورد فیلم ایرانی ایده‌آل‌هایمان، یعنی مطلوب ایده‌آل‌هایمان را در حد بالاتر قرار بدهیم. البته با توجه به واقعیت‌هایی که وجود دارد توقعات کنونی را کم کنیم. یعنی فیلم ایرانی که محتوای خوب و مطلوبی دارد و لو تکنیک ضعیفی هم دارد، ما این را رد نکنیم. برای رشد سینما اگر می‌خواهید سینما رشد کند باید دو چیز را در نظر بگیرید: یکی میدان دادن به عناصر با استعداد و نسبت به کشور و انقلاب حقیقتا خودی، و نه غریبه؛ دوم ایجاد یک تحول؛ بیننده را سوق بدهید در فیلم یک هنر حقیقی را دنبال کند و دنبال یک پیام حقیقی و دلنشین بگردد. اگر این کار انجام گرفت، تحول حقیقی در سینما انجام شده است. سینما متعلق به تماشاگر است و شکی نیست که نمی تواند خودش را از تماشاچی جدا و منقطع کند. اما ضمنا نباید فراموش کرد که نقش هدایتگر هم دارد؛ مثل همه کسانی که مستمعی دارند و وجودشان برای مستمع است. پس نمی توانند نظر مستمع را ندیده بگیرند. اما فلسفه وجود آنها هدایت مستمع است. بین این دو یک، خط مستقیم وجود دارد که می توان با ظرافت آن خط را تعقیب کرد. هم محتوا و هم حاشیه محتوا همه موضوعات می‌تواند اسلامی و غیر اسلامی باشد. حتی فیلم محمد(ص)؛ یعنی شرح زندگی پیغمبر می‌تواند جوری ساخته شود که ضداسلامی باشد. پس نام فیلم محمد(ص) و نقش اول داشتن محمد(ص) در یک فیلم هرگز به معنای اسلامی بودن آن نیست. همه موضوعات می‌توانند اسلامی روایت شوند.

ما در مورد اسلامی بودن یک فیلم دو چیز را می‌خواهیم؛ یکی اینکه ارزش‌هایی که فیلم تلقین می‌کند اسلامی باشد. ارزش‌های اسلامی یک عرض عریضی دارد. البته تعلیم دادن نماز از ارزش‌های اسلامی است، اما تعلیم دادن راستی و درستکاری و شجاعت و مقاومت هم از جمله ارزش‌های اسلامی است. پس هر چیزی که این ارزش‌ها را آموزش دهد در حقیقت یک محتوای اسلامی را آموزش داده است. جهت دوم اینکه فیلم با نمودارها و نمادهای غیراسلامی همراه نباشد. گاهی فیلمی نماز خواندن را نشان می دهد، ولی بازیگران فیلم با رفتارشان و با وضع نامناسب نگاهشان یک ضدارزش اسلامی را در حقیقت متجلی می‌کنند. این نکته هم قدر نکته اول اهمیت دارد. یعنی محتوا و حاشیه محتوا هر دو باید اسلامی باشد ​.​ 

جشنواره سینمایی مطلوب 

جشنواره‌ها می‌توانند خیلی خوب باشند. البته بیشتر تابع این است که چه ارزش‌هایی را بر این جشنواره حاکم کنید و چگونه آن را اداره کنید. اما می‌تواند خیلی خوب باشد. اگر در این جشنواره‌ها راهی بیابیم برای تشویق هنرمندان مستعد، یا راهی پیدا کنیم برای همکاری و تکمیل اطلاعات یکدیگر به وسیله هنرمندان ایرانی، یا وسیله‌ای پیدا کنیم برای آموختن شگردهای فیلمسازی به عناصر علاقمند و تازه‌کار و جوان، یا مطرح کردن و معرفی کردن عناصری که می‌توان به آنها تکیه کرد خیلی خوب است. اگر چنانچه چنین آثاری داشته باشد، این جشنواره طبعا نتایج خوب خودش را داشته و به نظر من مفید بوده است. در برخورد با اداره این جشنواره‌ها، بی شک باید هوشمندانه عمل کرد. یعنی گاهی ممکن است یک نفر را بخواهیم در همین جشنواره چهره کنیم و معروف کنیم که اصلا -بر طبق معیارهای جمهوری اسلامی- جایز نباشد.

مهمترین رویداد سال 1393از دیدگاه شما چه بوده است ؟

حال که در سیکل شمارش معکوس روزهای آخر سال قرار گرفتیم ، بجاست که به روزها و هفته ها و ماههای رفته بیندیشیم .

در زندگی شخصی، اجتماعی و وقایع جهانی چه اتفاقی برای شما شیرین یا تلخ بود و یا به هر ترتیب  شما را تحت تاثیر قرار داد ؟ 

با  کمال احترام و بهترین آرزوها برای شما  در سال جدید ،لطفا برای پارادوکس از مهمترین اتفاق سال نود و سه بنویسید . سپاس 

گفتگو با دکتر حسن عباسی با موضوع اقتصاد مقاومتی

بررسی ابعاد اقتصاد مقاومتی از دیدگاه استراتژیک به دو دلیل ضروری است:

ابتدا از حیث مفهوم «مقاوم‌‌سازی» اقتصاد. علوم استراتژیک، علوم بقاء جامعه و تمدن است و مقاوم‌‌سازی اقتصاد، مقاوم‌‌سازی یکی از ارکان اساسی جامعه است. دلیل دوّم، موضوع «جنگ تمام‌عیار اقتصادی» است. طبق بیان رهبر معظم انقلاب اسلامی‌«تحریم از حدود زمستان سال ۱۳۹۰‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‎‎‎، به جنگ اقتصادی تبدیل شده است، یک جنگ تمام‌عیار اقتصادی علیه ملت ایران». مقاوم‌‌سازی اقتصادی، و جنگ تمام‌عیار اقتصادی، یک بررسی استراتژیک را می‌‌طلبد‎. مجله‌ی خردنامه‌ی همشهری موضوع اقتصاد مقاومتی را با حسن عباسی در میان گذاشته و نظر او را در این مورد جویا شده است.

 از نظر وی اقتصاد مقاومتی یک اقتصاد ایرانی است.«الگوی ایرانی معیشت» صفتی است که حسن عباسی به دانش «کدآمایی» می‌دهد؛ و کدآمایی را علم اقتصاد ایرانی می‌‌خواند و از این زاویه، مفهوم اقتصاد مقاومتی را دکترین بنیادی کدآمایی جمهوری اسلامی‌می‌‌داند.آنچه در پی آمده، حاصل این پرسش و پاسخ است.

خبرنگار ،بدون دغدغه ی فرهنگی!

نشست مطبوعاتی آخر سال مجلس شورای اسلامی با حضور ریاست 

مجلس ، دکتر علی لاریجانی برگزار شد .

در هیاهو و رقابت خاصی که برای قرار گفتن پشت تریبون فرصت اندیشیدن را از خبرنگاران گرفته بود، در میان 110 رسانه ی حاضر و 36 رسانه ای که به قید قرعه برای طرح پرسش انتخاب شدند ، حتی یک پرسش که نشان و ردی از دغدغه های فرهنگی داشته باشد ، مطرح نشد !

همه ی پرسش ها سیاسی و اقتصادی بود که البته چند پرسش سیاسی هم تکراری بودند . 

بر همگان بویژه اهالی رسانه واضح و مبرهن است که رسانه ها علاوه بر نقش خبر رسانی ، نقش هدایت افکارعمومی و جهت دهی به آنها را نیز بر عهده دارند . وظیفه ای که آنها را در حلقه ی ارتباط دهنده ی مردم و نمایندگان مجلس ، مردم و دولت ، ودر یک نگاه مردم و مسولین در جایگاه ویژه ای قرار می دهد . 

آنگاه چگونه است که  در جمع خبرنگاران رسانه های مختلف و حتی درجه یک  هیچ کس دغدغه ی فرهنگی که هیچ ، حتی پرسش فرهنگی هم ندارد ؟!

در ابتدای سال دانشمند حکیم و رهبر عزیز از دغدغه ی فرهنگی نام بردند و فرهنگ را چونان هوا برای تنفس تشبیه کردند. هوایی که حیات جامعه به آن وابسته است  و هر عنصر دیگری حتی اقتصاد و سیاست در آن  معنا می شود .چنانکه هوای آلوده بستر فرسایش و مرده گی است ، فرهنگ آلوده نیز عامل انحطاط و فروپاشی سرمایه های اجتماعی است، موریانه ای است که ستون جامعه را در هم می ریزد . 

خبرنگاری بیشتر از ژست و نحوه ی بیان به نوع اندیشه   چگونگی ظهور و بروز آن وابسته است . اندیشه ی مسولین را تلنگر می زند و مردم را نسبت به حقوق خویش آگاه می سازد .آنچنان که جریان ساز عقلانیت بوده و افکار عمومی را در جهت حل مشکل بسیج خواهد کرد .

برخی خبرنگاران آنچنان بر مساله ی توافق مذاکرات هسته ای متمرکز شده اند  گویی هستی مان در گرو هسته ای مان بوده  و هسته ای مان در گرو تحریم ها ! 

چه نیکوست اندکی تاریخ کهن را که نه ، بلکه در حیات پرمشغله ی خبرنگاری کوتاه و مختصر نگاهی اجمالی به تاریخ معاصر داشته باشیم .

پس از انقلاب اسلامی چه زمانی بر ما گذشته بی آنکه تحریم نباشیم ؟ از همان ابتدا در تحریم بسر برده ایم ،ما را از هرچه بوده و نبوده تحریم کرده اند. 

خبرنگاری می پرسد :جناب دکتر لاریجانی اگر به توافق نرسیم چه ؟! 

و چه پاسخ پسندیده ای :اتفاق خاصی نمیفتد مثل گذشته زندگی می کنیم و امورات کشور ربطی به توافقات ندارد  که اگر توافق نکنیم اتفاق خاصی بیفتد.

با همه احترامی که برای اهالی رسانه و بویژه برخی خبرنگاران خبره و کار بلد قایل هستم باید بگویم خبرنگاری که هرچه خوشایند قدرت طلبان است بنویسد به بهای به به و چه چهی افزونترخبر نگار نیست ، مزدوری است که برای نان و نامی بیشتر می گوید و شاید هم می نویسد !