اولین کنگره نقد رسانه ملی 162

 این کنگره‌ی علمی که فراخوان آن در سالروز پیام انتصاب ریاست سازمان صدا و سیما توسط رهبری معظم انقلاب داده شده است، در نظر دارد تا با هدف تجمیع محتوای علمی، فنی و دینی و با تاکید بر موضوع «رسانه ملی، دانشگاهی عمومی» به نقد و بررسی موشکافانه‌ی عملکرد سازمان صدا و سیما در ۵ سال اخیر پرداخته تا شاخصه‌هایی در جهت ارزیابی صحیح از میزان نمودار شدن دین، اخلاق، امید و آگاهی در تولیدات صدا و سیما و طراز شدن این رسانه‌ی فرهنگ ساز حاصل آید.

 متن کامل این فراخوان به شرح ذیل است:«برجستگی‌ها و نقاط قوّت کنونی صدا و سیما در کنار کمبودها و نقاط ضعف آن باید پیوسته در برابر چشم جنابعالی و دیگر مدیران آن سازمان و در معرض ملاحظه و مقایسه قرار گیرد و همت بر روند نقص زدائی، به هیچ رو کاهش و سستی نیابد. سفارش اساسی اینجانب نزدیک کردن و رساندن این رسانه‌ی فرهنگ‌ساز، به طراز رسانه‌ئی است که دین وَ اخلاق وَ امید وَ آگاهی، بارزترین نمود آن باشد و رفتار اجتماعی مخاطبان و نیز نهاد حساس و مهمی چون خانواده بر اساس آن شکل گیرد و هنر و شیوه‌های گوناگون حرفه ئی و آزموده شده یا نوپدید، یکسره در خدمت رشد این شاخصها در آید.»(۱۶ آبان ماه ۱۳۸۸، قسمتی از حکم مقام معظم رهبری در انتصاب مجدد مهندس عزت الله ضرغامی به ریاست سازمان صدا و سیما)

صدا و سیما که به فرموده بنیان‌گذار کبیر انقلاب اسلامی، دانشگاه عمومی جمهوری اسلامی به حساب می‌آید، از جایگاه ویژه‌ای در فرهنگ‌سازی جامعه برخوردار است. جایگاهی که وظیفه و رسالت این سازمان را مضاعف کرده و بر مسئولیت مدیران آن می‌افزاید. اتخاذ رویکردهای صحیح و کارآمد برای پیشبرد رسانه ملی در جهت دین، اخلاق، امید و آگاهی، که باید بارزترین نمود این دستگاه باشد، می بایست به عنوان اصلی‌ترین وظیفه مدیران رسانه ملی قرار گیرد.در همین راستا و با عنایت به دغدغه‌های فرهنگی و انقلابی موجود در کشور – خاصه آنچه در بیانات رهبر معظم انقلاب- مشهود است بسیج دانشجویی دانشگاه امام صادق علیه‌السلام در نظر دارد تا با تاسیس دبیرخانه‌ی دائمی نقد و بررسی رسانه‌ی ملی، علاوه بر پژوهش های علمی و اقدامات مطالبه‌گرایانه، کنگره‌ای را به منظور نقد و بررسی عملکرد رسانه ی ملی و تحت عنوانِ «۱۶۲» برگزار کند.

ا

ین کنگره‌ی علمی که فراخوان آن در سالروز پیام انتصاب ریاست سازمان صدا و سیما توسط رهبری معظم انقلاب داده شده است، در نظر دارد تا با هدف تجمیع محتوای علمی، فنی و دینی و با تاکید بر موضوع «رسانه ملی، دانشگاهی عمومی» به نقد و بررسی موشکافانه‌ی عملکرد سازمان صدا و سیما در ۵ سال اخیر پرداخته تا شاخصه‌هایی در جهت ارزیابی صحیح از میزان نمودار شدن دین، اخلاق، امید و آگاهی در تولیدات صدا و سیما و طراز شدن این رسانه‌ی فرهنگ ساز حاصل آید.لذا از کلیه اساتید، صاحب نظران، دانشجویان و همه‌ی علاقه‌مندانی که عملکرد بزرگترین مجتمع رسانه‌ای جمهوری اسلامی برای آنان اولویت و اهمیت خاصی دارد، دعوت می‌گردد تا با ارسال یادداشت‌های خود در موضوعات و معیارهای مشخص شده، در این کنگره ی سراسری شرکت کنند.

لازم به ذکر است، بسیج دانشجویی دانشگاه امام صادق علیه السلام، در راستای اقدامات مطالبه گرایانه- که به فرموده ی مقام معظم رهبری از اصلی ترین وظایف جنبش ها و تشکل های دانشجویی می باشد- از جناب آقای مهندس ضرغامی جهت شرکت در نشست دانشجویی نقد و بررسی عملکرد رسانه‌ی ملی در دانشگاه امام صادق علیه السلام دعوت به عمل آورده است. امید است ایشان با در نظر گرفتن فرمایش مقام معظم رهبری مبنی بر حضور رئیس سازمان صدا و سیما در دانشگاه ها و با توجه به سال آخر مدیریتشان در عرصه رسانه ملی به این دعوت لبیک گفته و همانطور که رهبری عزیز فرمودند:بیایند بشنوند از دانشجوها، و بگویند

اهل دانشگاهم!

به مناسبت فرا رسیدن ایام امتحانات در دانشگاهها و به احترام به نظر مخاطبین در این رسانه که اکثرا یا دانشجو بوده و یا در سنین دانشجویی به سر می برند ؛ شعر زیر تقدیم می گردد :

 با آرزوی موفقیت برای دانشجویان عزیز ، آینده سازان فردای ایران بزرگ اسلامی ؛

اهل دانشگاهم !

 روزگارم خوش نیست ؛ ژتونی دارم ، خرده پولی ، سر سوزن هوشی

 دوستانی دارم بهتر از شمر و یزید ! 

دوستانی همچون من مشروط و اتاقی که همین نزدیکی است ، پشت آن کوه بلند

اهل دانشگاهم !

 پیشه ام گپ زدن است گاه گاهی هم می نویسم تکلیف ، می سپارم به شما تا به یک نمره ی ناقابل بیست که در آن زندانی است ، دلتان تازه شود _ چه خیالی_ چه خیالی می دانم که گپ زدن بیهوده است . 

خوب می دانم دانشم کم عمق است .

اهل دانشگاهم!

قبله ام آموزش ، جانمازم جزوه ، مهرم میز ، عشق از پنجره ها می گیرم .همه ذرات مخ من متبلور شده است . درس هایم را وقتی می خوانم که خروس می کشد خمیازه ، مرغ و ماهی خوابند . 

استاد از من پرسید : چند نمره زمن می خواهی ؟ من از او پرسیدم : دل خوش سیری چند ؟!پدرم "استاتیک" را از بر داشت و کوءیز هم می داد .

 خوب یادم هست ، مدرسه باغ آزادی بود .درس ها را آن روز حفظ می کردم در خواب ، امتحان چیزی بود مثل آب خوردن . درس بی رنجش می خواندم ، نمره بی خواهش می آوردم . تا معلم پارازیت می انداخت ، همه غش می کردند . و کلاس چقدر زیبا بود و معلم چقدر حوصله داشت ، درس خواندن آن روز ، مثل یک بازی بود .

 کم کمک دور شدیم از آنجا ، بار خود را بستیم . عاقبت رفتیم دانشگاه ، به محیط "خس" آموزش .رفتم از پله دانشکده بالا ، بارها افتادم . در دانشکده اتوبوسی دیدم یک عدد صندلی خالی داشت . وه ، من کسی را دیدم که از داشتن یک نمره 10 دم دانشکده ، پشتک می زد . دختری دیدم که به ترمینال نفرین می کرد . اتوبوسی دیدم پر از دانشجو و چه سنگین می رفت . اتوبوسی دیدم کسی از روزنه ی پنجره می گفت «کمک» ! 

سفر سبز چمن تا "کوکو" ، بارش اشک پس از نمره ی تک ، جنگ اموزش با دانشجو ، جنگ دانشجویان سر ته دیگ غذا ، جنگ نقلیه با جمعیت منتظران ، حمله ی درس به مخ ، حذف یک درس به فرماندهی رایانه ، فتح یک ترم به دست ترمیم ، قتل یک نمره به دست استاد ، مثل لبخند در آخر ترم ، همه را من دیدم . 

اهل دانشگاهم ! اما نیستم دانش جو .کارت من گمشده است ..من به مشروط شدن نزدیکم . آشنا هستم با سرنوشت همه ی دانشجویان ، نبضشان را می گیرم ...