غده ی سرطانی آخرالزمان "3"

قطعا فلسطین به دست مردم فلسطین برخواهد گشت و این زائده ی دروغی و جعلی (اسرائیل) ، از صحنه ی جغرافیا محو خواهد شد ؛ در این تردیدی نیست . 

مقام معظم رهبری 

دراینجا بنابر اهمیت موضوع فلسطین و حساسیت آن ، به بررسی شبهات مربوط به این حوزه خواهیم پرداخت .

شبهه ی اول : شبهه ی مسجد و خانه ! 

سوال : آیا درست است ایران برای فلسطین این قدر بی تابی از خود به خرج دهد ، درحالی که خود فلسطینی ها معلوم نیست می خواهند چه کار کنند ! بعضی هایشان مشغول بده و بستان با اسرائیل هستند و خیلی معلوم نیست که برای خاکشان دل مشغولی داشته باشند . 

آن وقت ایران "کاسه ی داغ تر از آش شده" و لقمه از دهان مردمش می گیرد و به آنها کمک می کند . با اینکه خیلی از ایرانی ها به کمک مستحق ترند و به قول قدیمی ها "چراغی که به خانه رواست ، به مسجد حرام است" ! 

پاسخ به شبهه ی مسجد و خانه : 

اولا این مثل معروف "چراغی که به خانه رواست ، به مسجد حرام است" ، برخلاف اصول انسانی و موازین اخلاقی است به نحوی که خود نقض کننده ی مفهوم ایثار به عنوان عالی ترین خلق و خوی انسانی به شمار می رود و البته با مبانی اسلامی نیز مغایرت دارد . 

بانوی بزرگ اسلام ، حضرت فاطمه (سلام الله علیها) می فرمایند : "الجار ، ثم الدار" 

نخست همسایه ، آن گاه خانه ! 

این ضرب المثل ( چراغی که به خانه رواست .. ) درواقع یک شعار ارتجاعی و برخلاف اصول انسانی است که تنها در فلسفه ی اومانیسم ( انانیت و خودخواهی) می توان برای آن توجیهی پیدا نمود . یعنی کسانی که می خواهند همانند حیوانات تنها به فکر تامین منافع حقیر خود باشند و از هرچه بر سر دیگران بیاید ، باکی نداشته باشند ( در صورتی که سرنوشت تک تک انسانها ، در گرو سرنوشت جامعه است و همسایه هم ، بخشی از جامعه جهانی است که انسان در آن زندگی می کند و از باب "کلکم راع و کلکم مسئول عن رعیه" ، همه انسانها در قبال همدیگر مسئولیت دارند ) 

اما سه اصل اساسی و عقلایی در پاسخ به این موضوع : 

از منظر "انسانیت" ؛ 

به گفته ی سعدی (علیه الرحمه) : 

بنی آدم اعضای یک پیکرند 

که در آفرینش ، زیک گوهرند 

چو عضوی به درد آورد روزگار 

دگر عضوها را نماند قرار 

تو کز محنت دیگران بی غمی 

نشاید که نامت نهند "آدمی" 

از منظر "موازین اسلامی" ؛ 

پیامبر اکرم (ص) فرمودند : 

کسی که استغاثه (کمک خواهی) انسانی (و نه مسلمانی ، بلکه انسانی) را بشنود ، و به یاری او نشتابد ، مسلمان نیست . و نیز از آن حضرت روایت شده است که : 

کسی صبح از خواب برخیزد و اهتمام به اصلاح امور مسلمانان و جانعه و امت اسلامی نداشته باشد ، مسلمان نیست . 

از منظر "سیاست" ؛ 

به فرموده ی امام راحل : 

اینها (اسرائیل) تمام منطقه را (بنابر شعار قلمروی حکومتی نیل تا فرات) تمام منطقه را می خواهند . 

چنانکه امروز در خاک فلسطین ، با خوی وحشی گری صهیونیست مقابله نشود ، فردا روز نوبت به ایران می رسد و آن روز دیگر "نه چراغی می ماند ؛ و نه خانه ای" ! 

حضرت علی (ع) در این باره می فرمایند : اگر به مقابله با دشمن نروی (امروزه فلسطین ، خط مقدم و خاکریز اول مقابله با دشمن دین و انسانیت یعنی صهیونیسم به سرسپردگی استکبار است ) ؛ مجبور خواهی شد در پشت در خانه ات با او مقابله کنی !! 

در اندیشه ی تربیت یافتگان مکتب سیاسی_الهی امام خمینی (ره) یعنی بسیجیان ؛ مرزهای خانه هرآنجا بود که بانگ لااله الا الله سر داده می شود . وسعت نگاه بسیجی در حوزه ی زمان به او نگرشی تاریخی داده و در حوزه ی مکان به او نگرشی جهانی . 

در تفکر جهان شمول و جامعه شناختی بسیج ، اساسا فلسطین جزئی از خانه بود (فلسطین پاره ی تن اسلام است) که اکنون در دست نامحرمان است و در تعامل بسیج با اهل خانه ، فرهنگ ایثار و مروت حاکم بود . گذشته از نوع نگاه او به خانه و وسعت مرزهای آن ، چراغی اگر بود ، اول برای همسایه بود ؛ اما چه شد که نزد عده ای طی سال های پس از جنگ ، به تدریج "چراغی که به خانه رواست ، به مسجد حرام شد" ؟!