چشمان یتیمی که نم می خورد
منصوره صامتی |
ای کاش ...
ای کاش اول مهری کسی یاد معلم ها می داد که
شغل پدرها را نپرسند
وقتی هنوز احترام به همه ی شغل ها را
و افتخار به همه ی پدر ها را
یاد دانش آموزان نداده اند!
حالا قصه ی چشمان یتیمی که نم می خورد بماند...
همه فرشته های آسمون ، صدات کنند
هی بزن چرخ .. بزن چرخ ..
بشین روی چمن
تا که گنجیشکا بیان ، گریه رو شونه هات کنن
توی چشمای سیاهت پرخنده .. پراشک
چی می شد گلوله ها ، نگاه به گریه هات کنن
می دونی نقاشی هات تاریخ کشورم می شن
یه روزی میاد که قهرمان قصه هات کنن
آرمیتا !
اطلسی ها می خوان بیان رو دامنت
خودشونو قربون حالت خنده هات کنن
دوس دارم بالا بری
بالاتر از ستاره ها
.. هی بری بالاتر و زمینیا نگات کنن
شک نکن ، یه روز می آد
یه روز که خنده های تو
همه ی قاتلای دنیا رو کیش و مات کنن
ارمیتا !
موهاتو کوتاه نکنی کبوترا
اومدن ، لونه توی قشنگی موهات کنن ..
تو می خوای حضرت آقا رو «پدر» صدا کنی
حضرا آقا می خوان تو رو «پری» صدا کنن ..