گاهی ،مادر شوهرت باش !

مردان ما در میان انبوهی از مشکلات گاهی ، گاهی ، گاهی ...  تنها و تنها و تنها نیاز به محبت مادرانه دارند 

اگر تصمیم داری که همسر باشی 

اگر تصمیم داری برای شوهرت بهترین باشی 

اگر عاشق شیدا می خواهی 

اگر برای معشوقه ماندنت تضمین می خواهی 

گاهی ، گاهی ، گاهی  و فقط گاهی 

                                                          برای شوهرت      خالصانه مادری   کن 

سرشار از شور ،مملو از مهر ، لبریز از عشق  ، بی منت  و تنها و تنها برای وجود خودش  شوهرت را تیمار کن و طبیبش باش با او بخند و با او گریه کن 

برای دردهایش خالصانه و از سر اشتیاق مادری کن 

گاهی و تنها گاهی مادر ، شوهرت ، باش و اجازه بده که در گرمای محبتت کودکی کند ... 

زناشویی ابلهانه!

زناشوئی، بهترین شیوه بخشیدن، و باز بخشیدن است.
اما هرگز نمی توانیم فراموش کنیم که انسان ها همواره از هم جدایند. دوره پیش از زناشویی، دوره معجزه آسایی است که در آن به محبوب خود نزدیک می شویم، صحبت می کنیم، و آن جه را که به ما اجازه شادی و خوشبختی می دهد، می آموزیم، و درمی یابیم چه باید کرد تا این خوشبختی هرگز غروب نکند.

نمی توانیم اجازه دهیم که گذر ستمگرانه بامداد، نیمروز، عصر و شب به این افسون پایان دهد. برای این که شور و عشق اولیه زنده بماند، بخشی از اوقات هر کسی باید فقط به خود او تعلق داشته باشد. هیچ کدام از ما، آن قدر خردمند نیست که بتواند تصمیمی متداخل در زندگی دیگری بگیرد.

 کافی است فقط به یک قانون توجه شود – صداقت – و همه چیز دقیقاً همچون یک رویا خواهد بود. زناشویی به هیچ کس اجازه نمی دهد دیگری را به بردگی بکشد – مگر جایی که فرمان بر بودن را بر خود روا داری. در مقابل، فراسوی آن چه خود می خواهی، به دیگری آزادی بده. تنها می توانیم چیزی را بگیریم که می دهیم.

 برای مردمان هوشمند، بنیان ازدواج یک دوستی ناب است، تا در آن، برای دست یازیدن به رویاهای خود و رویاهای کسی که دوستش دارند، بجنگند. بدون این رویاها، زناشویی به ناهار و شام خوردنی در آشپزخانه تبدیل می شود. دو روح همانند وجود ندارد. در دوستی و در عشق، دو نفر، برای دست یافتن به چیزی آستین بالا می زنند، که اگر تنها باشند، نمی توانند به دست آورند.
 عبارت قدیمی در مراسم زناشویی: ...بدین ترتیب، تو فلانی را می پذیری، در سلامت و بیماری ... و غیره، کلاً ابلهانه است. چگونه کسی می تواند دیگری را بپذیرد؟ در این صورت، یکی از آن دو، وجود خود را کنار می گذارد – یا به عبارتی بهتر، آن زوج در کنار هم، هویت مستقل خود را از دست می دهند .
12 ژانویه 1922 برای ماری عزیزم جبران خلیل جبران