تبریک به شهاب حسینی

اقدام فرهنگی شهاب حسینی یکی از بازیگران برجسته ی ایرانی در جشنواره ی کن شایسته ی تقدیر است .

قصد آن نیست که از دریچه ی تکراری شادباش های احساسی به ابعاد جهانی انتخاب این هنرمند محبوب اشاره گردد.

جشنواره ی کن و اهداف پشت پرده اش نیز جایی در این مقال ندارد.

فروشنده و مرگ رویای ماتریالیستی او را به فراخور به زمان دیگری موکول می کنیم .

 نور، صدا ،تصویر ،همه ی عناصر هنر هفتم دست در دست ، هنرمند متخلق به اخلاق را همراهی می کنند .نماینده ای از ایران گام به گام به جایگاه  سخنرانی نزدیک می شود، در میان هیاهوی جمعیت لحظه ای آرام می گیرد ، قد میکروفن به بلندای قامتش نمی رسد، ناگزیر سرخم می کند و لب به سخن می گشاید .

هیجانی افتخار آمیز در چشمان ایرانی های داخل سالن اشک می شود،ایرانیان سرزمین مهرنیز که از دریچه ی جعبه ی جادویی به فرزند برومند خویش چشم دوخته اند احساس غروری وصف ناشدنی دارند  نه به آن خاطر که بار دیگر شخصیتی علمی،سیاسی و یا هنرمند ایرانی در صدر اخبار جهان می نشیند،نه به آن دلیل که هموطنی در میان کف و سوت دیگری محل توجه است که این تکرار در تکرار سالیان دور و نزدیک است ،که پیش از این چنین بوده و از این پس نیز چنان خواهد بود.

رفتار شهاب حسینی از آن رو محل اعتناست که بیانش و آنچه از فهوای کلامش بر می آید اصراری ندارد که به زبان بیگانه سخن بگوید ساده و صمیمی واژه های فارسی را پاس می دارد ،در حالی که در حجم صدایش تردید قضاوت دیگری نیست ،در حالی که گنجینه ی  ارزشمند لغات زبان مادریش او را از هر زبان دیگر بی نیاز ساخته ، به رسم هفتصد ساله ی شیخ اجل سعدی شیرین سخن  پیام خود را هجا هجا  واژه واژه فارسی رو به مردمان سرزمینش در میان می گذارد .

"این جایزه به نوعی از مردم من آمده ،بنابراین به خودشان بر می گردانم . این جایزه را با تمام وجود و از اعماق قلبم و با عشق تقدیم به مردم سرزمینم می کنم . "

فارسی را صمیمی می گوید و دیگری را وامی دارد فارسی بشنود، او یک ایرانی فارسی زبان است اولویت با اوست با زبان مادریش و با مردمانی که از میان آنها برخاسته و انتخاب شده است .هنرمندی که هنر را به رنگ و بوی تعهد معنا می کند تعهدی که ریشه در باورهای ملی دارد ،باورهایی که یک جا پشت خاکریز های دفاع از تمامیت ایران دلاورانه قد علم کرده و جایی دیگر تجسمی  است از یک سرباز مدافع هنر وفرهنگ ایرانی در جشنواره ی کن .

تبریک به "شهاب حسینی و مردم سرزمینش " که هم  در گزند گردبادها و هم در سایه ی مرحمت نعمت ها خودشان هستند زینت یافته به اصالت ایرانی شان نه همچون کلاغی به زرق و برق تقلید آراسته!

خودت که باشی همان خود ایرانی ات تو را بیشتر می خواهند با همه ی متعلقاتت !