اینجا ایران جمهوری اسلامی

دلمان خوش است که اینجا ایران است و دلخوش تر که  رایحه ی انتظار رنج هایمان را آرامش است 

دلم می خواهد تاب بیاورم و زبان در دهان نگاه دارم ولی ...

دیگر از سیلی هم گذشته این رو به هیچ ثلمه ای سرخ نخواهد شد و تشتی است که از بام اوفتاده  

لحظه لحظه ی خفقان گرفتن نیست پیچ و تاب تاریخ است که به وسعت درد هایمان ملتهب گشته آنچنان که خاری در پا لنگ لنگان تو و کوچه با هم می روید شاید که در انتهای ناکجا آباد محو شوید 

رویمان  به دیوار است و گلاب  به آبرویمان  می پاشند ! 

چه دانی که تا چند این چنین چشمهایت گرد و متعجب خواهد شد از بس که از این باغ بری می رسد ! 

آخر این تاراج  را کی پایان است؟ 

به دنیا که آمدیم  جعبه ی جادویی می گفت  و پدرم و مادرم و همسایه مان  که اینجا ایران است جمهوری اسلامی  و من به دنبال معلول این علت عظیم با شتاب روانه شدم ردپاها نشانی از معراج بود ...

من دلم می خواهد از این دنیا بروم لا اقل به جایی که خبری از سیاسی بازی و دروغ بزرگ بزرگ ترها نباشد ...

من باید باور کنم که اینجا جمهوری اسلامی است و همین دیروز بانک جریمه ی جریمه ی دیر کرد واریز قسط را  به رسم حرام خواری طلب کرد ؟!

و من باید آواز های دهل را تشویق کنم بی آنکه در این نزدیکی عروسی باشد !

به اجبار هذیان هم که شده من باید باور کنم که اینجا ایران است و برخی از سر دلسوزی به ایرانی جماعت 8 میلیارد سیگار تعارف می زنند و کارخانه ی خودکفایی  دخان افتتاح کرده اند ؟!

همسایه مان نیز از سقف آویزان است و هنوز صدای خور خور نفس های آخرش در گوش  ، از دور دستها شیره ی جانش را می مکند 

و امروز اما

پدر نقاب در خاک کشیده و مادر خسته تر از همیشه  و  من در میان کابوسی  از نفوذی ها که هم خاک را می بلعند و هم آب را به بهار وعده داده شده دلخوشم ...

جعبه ی جادویی همچنان می گوید  اینجا ایران ، جمهوری اسلامی 

  

ای کاش ما را از این کابوس سراسر وحشت می دزدیدی 

  واگر پیشانی نوشتمان زخم است و خنجرلااقل ما را  گنگ ، ما را لال می آفریدی که سرمان سلامت باشد ...        ببین چگونه ریشه ی إیمان مان را به نام دین بر باد می دهند 

دستمان را بگیر 

گاهی نمی شود که نمی شود

گاهی می خواهی ولی نمی شود که حتی بنویسی

نکند که کلمات تاب نیاورند و بر سر این ویرانه دل آوار شوند

نکند که لحظه، در مرگ تنفس کند

گاهی همه ی آنچه می خواهی رو به قبله است که جانت هم قابل نیست

نمی خواهی ولی زمان بی اذن می آید و با شتاب تو را در ایستگاه ناشناخته ی دیگری پیاده می کند

گاهی خویشنت را به هزاران دعا گره می زنی ولی او که باید نمی خواهد و نمی شود

و تو به عهد انسانیتی  محصور در جبرو اختیار محصور در خوف و رجا  محصور در امروز و فردا  محصور دربودن و نبودن  سکوت اختیار می کنی ،تا منتها الیه بندگی سرخم می کنی  و متواضعانه زمزمه می کنی
 
الهی رضا برضائک...الهی رضا برضائک...الهی رضا برضائک...

سرزمین قنات و قنوت و قناعت

سلااااااااااام  ساااااال نو مبارک بویژه تبریک خدمت عزیزانی که أهل اقدام و عمل هستند. هنوز از موضع گیری های شفاف استاد حسینی بزرگوار همون اول سالی مشعوف و ذوق زده بودم ،کافیه فقط یکبار پای درس استاد سراپاگوش باشی تا با انرژی مثبتی که از کلامش می گیری متحول بشی و تمام سال تلاش کنی که حرف استاد رو زمین نمونه .  همینطور به اقتصاد مقاومتی و ظرفیت های داخلی و اقدام و عمل و سهم خودم و خودمون فکر می کردم که ایرانگردی ما همینطوری شروع شد واز شهرهای کوچک و بزرگ قم ، أصفهان ، آباده،شیراز ، مرودشت ، عبور کردیم قرار بود بریم لرستان که نشد که بریم دلمون نیومد حالا که همه چی جوره برگردیم تهران. خداااای من مگه میشه ؟! مگه داریم ؟! اصلا ی جور خاص ایران بهشته ...                                         بگذریم  فعلا که فرصت کمه قراره بریم ترمه ببینیم و طلای ٢٠ عیار بخریم!                     عزیزان برای اولین باره که به شهر یزد سفر کردم هرچه قدر از زیبایی های این شهر و حس آرامشی که در محیط و برخورد مردم مهربونش وجود داره  بنویسم باز هم کمه ... از لهجه ی خششون که نگو و نپرس مثه ی تکه خطاب یزدی می موند... فقط همین رو بگم که هر إیرانی که به یزد سفر نکرده هم ضرر أخروی داره هم دنیوی! غذاهای اصیل إیرانی رو اینجا به طعم طبیعی و بسیار متفاوت از شهرهای بزرگ و مدرن نوش جان کنید ...سفر به یزد سفر به تاریخه شهر هنوز بافت  قدیمی داره و پر از یاد خداست ...             اینجا در یزد در آغاز سال ٩٥ تازه فهمیدم چه کلاه بزرگی سر ما نسل جدیدی ها رفته اونم به اسم تجدد و نواندیشی مدرن !                                                                                      تا یادم نرفته بنویسم که ، تصویر روی وبلاگ از تکیه أمیر چخماق یزد گرفته شده .