امید غریبانه زهرا کجایی؟کجایی؟
سالروز آغاز امامت حضرت اباصالح المهدی ، حضرت صاحب العصر و الزمان (عجل الله تعالی فرجه الشریف ) به همه ی چشم انتظاران ، تبریک و تهنیت باد
!نهم ربیع الاول ، سالروز آغاز امامت حضرت ولی عصر (عج) در حقیقت امتداد غدیر و بلکه خود غدیر دیگری است . باید در این چنین روزی ، با امام زمان خود بر اساس مفد روایات و دعاها ، به ویژه "دعای عهد" پیمانی دوباره بست
. معرفت و شناخت ، محبت و شیدایی ، اطاعت و ولایت پذیری برخی از اصول این پیمان نسبت به حضرت صاحب الزمان علیه السلام است . توضیح آنکه چون روز هشتم ماه ، روز شهادت امام حسن العسگری (ع) پدر بزرگوار امام زمان است ؛ روز نهم ماه ربیع الاول نیز روز اول آغاز امامت حضرت صاحب الزمان روحی و ارواح العالمین لتراب مقدمه الفداء می باشد . .
. ندیدم شهی در دلارایی ت
و
به قربان اخلاق مولایی تو
تو خورشیدی و ذره پرورترینی
فدای سجایای زهرایی تو
نداری به کویت زمن بی نواتر
ندیدم کریمی به طاهایی تو
نداری گدایی به رسوایی من
ندیدم نگاری به زیبایی تو
نداری مریضی به بدحالی من
ندیدم دمی چون مسیحایی تو
نداری غلامی به تنهایی من
ندیدم غریبی به تنهایی تو
نداری اسیری به شیدایی من
ندیدم کسی را به آقایی تو
امید غریبانه تنها کجایی ؟
چراغ سر قبر زهرا کجایی ؟
تجلی طاها ، گل اشک مولا دل آشفته ی داغ "آن کوچه ی غم "گرفتار "گودال خونین" گرفتار "غم های زینب" "سیه پوش قاسم" عزادار "اکبر" ،
گل باغ لیلاپریشان دست "علمگیر سقا"نفس های "سجاد" ، نواهای "باقر"دعاهای "صادق" ، کس بی کسی های شب های "کاظم"حبیب "رضا" و انیس غریب "جواد الائمه"تمنای "هادی" ، عزیز دل "عسگری" پس نگارا بفرما
کجایی ؟ .. کجایی ؟ .. کجایی ؟
دلم جز هوایت هوایی ندارد
لبم غیر نامت نوایی ندارد
وضو و اذان و نماز و قنوتم بدون ولای ات ،
بهایی ندارد دلی که نشد خانه ی "یاس نرگس" خراب است و ویران ،
صفایی ندارد بیا تا جوانم ، بده رخ نشانم که این زندگانی ، وفایی ندارد ..
چند روزی است که علیرغم مشغله هایی که دارم ، ذهنم عجیب درگیر این تک بیت شده است ..
خداوند به انسان نعمت آزادی کرامت فرمود که در لوای آن ، با برخورداری از موهبت اختیار و اراده و آنهم تحت فرماندهی عقل و خرد خویش، موجبات مباهات پروزدگارش را فراهم نماید که "فتبارک الله احسن الخالقین" و "انی جاعل فی الارض خلیفه" چرا که "انی اعلم ما لاتعلمون" ...
و گویی که این سری از آن اسرار مگوست ..
امام راحل که رضوان الهی بر او باد می فرمود : بکوشیم که اهل "اراده" شویم ! معلوم نیست که اگر بی اراده از دنیا برویم ، بتوان به صورت انسانی در آن نفخه ، محشور شد !!
که البته تفاوت انسان با نوع حیوان هم در همین اراده و متاثر بودن اراده ی او از عقلانیت اوست و گرنه اوهم جانداری است شبیه یک حیوان که کارهای او از روی غریزه ، نفسانیات و شهوات اوست .