ویژه ی محرم
یام ؛ ایام سوگواری است . پس بهتر است راجع به این ایام قدری با هم صحبت کنیم .
همه می دانیم که برپایی و بزرگداشت یاد و خاطره بزرگان ، جدا از آنکه ادله عقلی دارد ، برگرفته از منن قرآن هم می باشد . بخصوص آنکه تجلیل از اهل بیت علیهم السلام باشد که مصداق "موده فی القربی" پیدا می کند . « قل لااسئلکم علیه اجرا الا موده فی القربی » .
علاوه بر آن مصداق "تعظیم شعائر" هم می باشد . « ومن یعظم شعائر الله..»
در سیره نبی اکرم صلوات الله علیه هم ، برپایی عزاداری و سوگواری برای درگذشتگان آمده است و تجلیل از مقام شامخ آنان هر یک به فراخور قدر و منزلت آنان .
در رابطه با سرور و سالار شهیدان حضرت ابی عبدالله بر طبق نقل های برادران اهل سنت ، پیامبر در روز ولادت ، روز سوم پس از ولادت و همچنین در روز هفتم پس از ولادت حضرت سیدالشهداء ، برای حضرتش مراسم عزا برپا نموده و اقامه عزاداری نمودند . یعنی پیش از شهادت حضرت !!
و این نه تنها مهر تاییدی بر اقامه عزا برای حضرت ، از جانب پیامبر اکرم که مصداق مجسم این آیه قران بوده که "لاتنطق عن الهوی" می باشد ، بلکه اهمیت فوق العاده و بسیار حساس این موضوع را به صورت کاملا ویزه نشان می دهد که برای شخص دیگری این امر ، تا قبل از آن و حتی بعد از آن هم سابقه نداشته که برای شخصی ، در هنگام ولادت ، اقامه عزا نمایند . پس مسئله ، مسئله ای بسیار بسیار حساس و مهم می باشد .
به همین مناسبت در سیره امامان بعد از حضرت سیدالشهداء ، برپایی عزاداری برای سالار شهیدان حتی در خفقانی ترین شرایط دستگاه های جابر اموی و عباسی ، مرسوم و متداول بوده و نه تنها ترک نشده بلکه حضرات معصومین دستور به برپایی این مجالس می دادند و چه بسیار خوبان سعادتمندی که در این راه هم شهید شده اند .
در کلمات نورانی و بلند امام راحل عظیم الشان هم تاکید ها در برپایی این مراسم ها شده است . « ملت ما را این مجالس حفظ کرده است » ، « بی خود نبود رضا شاه ، تمام مجالس عزلاداری را غدغن کرد » ، « مجالس عزاداری را با همان شکوهی که پیش تر از این بود و بیش تر از این حفظ کنید » ، « اینها را باید حفظ کرد ، اینها شعائر مذهبی ماست » ، « ما هرچه داریم از محرم و صفر است » و ..
پس باید به دنبال برپایی مجالس باشکوه و در شان اهل بیت با همان محوریت هدایت و رشد باشیم . هم مجالس جشن ائمه و هم مجالس عزا . چرا که در هردوی اینها رمز و رازی نهفته است که روح افزا و رشد دهنده است "سلام یوم ولد و یوم یمیت و یوم یبعث حیا" الهم اجعل محیای محیا محمد وآل محمد و ممات ، ممات محمد وآل محمد" هم ولادت مطرح هست و هم شهادت . این ها سرمایه های قیمتی دین ماست .
لکن کالا هرچه قیمتی تر ، خطر دزدیدن و آسیب دیدنش هم بیشتر . باید آسیب زدایی کرد تا این کالا ، همچنان نفیس و قیمتی باقی بماند .
آسیب هایی به صورت محتوایی وشکلی ، این عزاداری ها را تهدید می کند که باعث شکل گیری و موضع گیری افراد به صورت افراط و تفریط در رابطه با ان شده است . بگذریم که عده ای هم که اصلا در این رابطه نه موضعی دارند و نه نظری . با انان کاری نیست .
عده ای به صورت افراطی بیان می کنند که بگذارید که هر کس ، هرکاری می خواهد بکند تا فقط این پرچم در اهتزاز بماند ! گویا در منطق این افراد "هدف" ، "وسیله" را توجیه می کند !
در مقابل عده ای به صورت تفریطی به گونه ای انتقاد می کنند که "کل عزاداری" را زیر سوال می برند !
بله دوستان ؛ آن افراط ، این تفریط را هم به دنبال دارد .
اما آسیب ها :
نخست طرح یک جانبه سیمای ملکوتی معصوم در عزاداری !
این درست است که اهل بیت دارای صبغه ملکوتی اند که از آن صبغه ، به اذن الهی علم غیب دارند . از آن صبغه به اذن الهی ولایت تکوینی دارند . عصمت دارند . این جای تردید نیست و از معتقدات محکم و حق ما شیعیان است . اما اهل بیت دارای جنبه ملکی هم هستند . "قل انما انا بشر مثلکم" . جنبه الگویی هم دارند .
مداح در اشعار خود از جنبه ملکوتی اهل بیت می گوید و به همان هم اکتفا می کند . پس جنبه ملکی و الگویی آن چه می شود ؟!
در حالی که ریشه "مودت به اهل بیت" که پیامبر آن را اجر زحمات خود می داند ( پیامبری که از فرط زحمات طاقت فرسا به جهت هدایت مردم ، مخاطب "انت مذکر لست علیهم بمسیطر" قرار می گیرد ) این پیامبر مزد زحمات خود را مودت به اهل بیت معرفی می کند و فلسفه مودت به اهل هم بیت برای الگو گرفتن از آنان است . نه چیز دیگری .
مسئله دیگر ، خواندن اشعاری که در شان اهل بیت نیست . هم از نظر محتوایی و هم از نظر سبک بیان و اجرا آنهم با آلات و ادوات موسیقیایی مانند ارگ و آنهم در دستگاه ها و ردیف و گوشه و آواز غربی ! چه معنی دارد در مراسم سرور و سالار شهیدان از موسیقی مبتذل لهوی استفاده شود ؟؟ بر وزن آخرین ترانه های آن ور آبی بخوانند ؟؟ اینکه شعرش را عوض کنی و گاهی هم این زحمت را هم به خود ندهی و تنها ضمیر شعرش را عوض کنی ، به خیال واهی خود عزاداری نموده ای ؟؟ آنهم عزاداری ای که قرار است تو را انسان تر بکند ؟؟ با فعل حرام ، به دنبال انجام مستحب هستی ؟؟
مسئله دیگر ، مسئله غلو است . حسین الهی ! زینب الهی ! .. لااله الا زهرا ! که بیان این مطالب با هر منظور و هدف و انگیزه ، کفر محض است . و جز بهانه به دست مغرضان دادن ، ثمر دیگری ندارد .
درحالی که بیشترین مواضع را هم اهل بیت در برابر "غلو" داشته اند . مگر شما شیعه نیستید ؟؟ مگر حضرت امیر نفرمود : انی بری من الغلات کالبرائت عیسی بن مریم من النصاری . این ابراز عشق به اهل بیت نیست که آنان را در حد خدایی بالا ببریم . البته غلو در این است که ما شان خدایی برای آنان قائل باشیم والا بیان مناقب بلند اهل بیت ، غلو نیست هرچند که ما عمق آن را هم نفهمیم .
مسئله دیگر دروغ گویی به جهت ایجاد تاثیر بر مخاطبین است . اهل بیت برای این امر ، نیاز به دروغ گفتن و انتساب مطالب کذب به آنان را ندارند اگر ما تاثیر نمی گیریم و متاثر نمی شویم ، ایراد از دل سنگ شده ماست . ایراد از گناهان ماست که بر طبق روایت قلب ما را سخت کرده و اشک دیده را از ما گرفته است .
مسئله بسیار مهم دیگر مطرح نمودن مطالب ذلت آمیز به ساحت یری آنان است . الله اکبر ! حضرت اباعبدالله الحسین و ذلت ؟؟ .. الله اکبر ! حضرت زینب و ذلت ؟؟ .. هیهات ؛ هیهات من الذله . این از محکمات ماست که "العزه لله و للرسول و للمومنین" مصداق "عزیز" ، خود اهل بیت اند . اصلا تمام سیره اهل بیت را باید با همین یک آیه معنا کرد که العزه لله و للرسول و للمومنین . وهن اهل بیت چرا ؟؟ چه بگویم که دل ما خون است از این قضیه .
در طرفی دیگر طرح مطالب موهن تحقیر آمیز است . من سگ اویم ! هرکس می خواد هرچی بگه ، من سگ حسینم ! من سگ زینبم !
براستی اهل بیت امده اند که ما سگ شویم ؛ یا آدم ؟؟
بحث خودزنی است . گویی شیعه نوعی مازوخیسم (خود آزاری) دارد ، قمه می زنند برخی دوستان ! به جسم خود لطمه وارد می کنند . اینها خوراک تبلیغات غرب است به والله . منطق شیعه را ، منطقی خشن و به دور از عقل معرفی می کند در دنیا .
بحث دیگر ، بحث جدایی دین از سیاست است که این مربوط به خطبا است بیشتر تا مداحان . این درست است که منبر ، نباید حزبی و جناحی باشد اما در رابطه با اصل انقلاب و نظام اسلامی نباید هم حضرات بی تفاوت باشند .
ادامه ادارد ./
