گ
گذشته از آنکه وجود چنین تناقض و دوگانگی میان ارزشهای اسلامی و سبک زندگی برخی جوانان نیاز به بررسی و واکاوی دارد.وجود چنین حیواناتی در حوزه ی عمومی زندگی شهر نشینی از منظر بهداشت جسمی و سلامت روان هم باید مورد توجه قرار گیرد البته گسترش و تعمیم این نوع از سبک زندگی به لحاظ امنیت اجتماعی هم مستلزم وضع قانون است .امیدوارم در این خصوص علاج واقع قبل وقوع صورت گیرد.
جناب نریمان با بخشهایی از نظر شما کاملا موافقم.اما به این سوالات هم بپردازیم
به نظر شما نگهداری سگ آن هم حیوانی به این بزرگی که در تصویر هست در یک آپارتمان شهری که خانواده های دیگری هم در آن آپارتمان همسایه هستند صحیح است؟
خوابیدن یک مسلمان با سگ در یک رختخواب عجیب نیست؟
در آموزه های دینی بر اساس دلایل فراوان پزشکی سگ نجس است چنانکه رطوبت بدن سگ مساله دارد حال تصور کنید که موی بدن سگ در محل زندگی شما پراکنده باشد؟
چرا نگهداری حیوانات که نه تنها هزینه های گزافی را به صاحب خویش تحمیل می کنند عمر و فرصت شخص را تباه می سازند بیشتر از روابط خانوادگی پرستیژدارد؟
از مسائل فردی بگذریم ایران جامعه ی اسلامی است مسلمانی که برای آرامش به پارک رفته چرا باید روی نیمکتی بنشیند که لحظه ای پیش یک سگ روی آن نشسته است؟
اگر سبک زندگی برخی افراد مخل آسایش و آرامش اجتماعی گردد نه تنها برخورد فرهنگی بلکه برخورد قانونی هم الزامی است؟
اگر این شیوه از زندگی گسترش یابد چه آسیبهایی گریبانگیر جامعه ی اسلامی خواهد شد؟
و نکات فراوان دیگر...
این مسئله همیشه به عنوان یکی از دغدغه های من بوده شما میتونی با گربه کنار بیای ولی با سگ نمیشه کنار اومد .
اونایی که میگن چرا مردمی که بیرون از این سرزمین سگ نگه داری مینن مریض نمیشن باید گفت که اونها برای این کار مالیات پرداخت میکنن ودولت هم مسئولیت حمایت ونگهداری از اینا داره وهزاران قاونون دیگر که مثلا اگه سگ کسی وارد حیاط اون یکی بشه این قدر جریمه داره ویا مثلا اگه پارس سگ باعث ناراحتی دیگران بشه جریمه داره و.....
اما کسانی که این کار ودر ایران انجام میدن بیشتر برای خودنمایی وگرنه داشتن سک به همراه افتخار نیس.